Bir insan spermi ile insan yumurtasını dölledikten sonra bu zigotu bir şempanzenin uterusuna yerleştirdiğimiz taktirde ne olur? Maymunlar taşıyıcı ann

Bir canlı türüne ait embriyonun başka bir canlı türünün uterusuna naklinden sonra sağlıklı bir şekilde gelişebilmesi için, fizyolojik açıdan birçok koşulun uygunluğunun öz önünde bulundurulması gerekiyor. Bu tip "taşıyıcı annelik" çalışmalarında ya da denemelerinde birbirine yakın akraba türlerin seçilmesinin nedeni de, akrabalık derecesi yükseldikçe fizyolojik koşullarda uygunluk şansı yakalama şansının da artması. Mamut – fil örneğinde olduğu gibi...

Memelilerin farklı gruplarında, şekil ve madde iletimi yüzeylerinin konumlanışı bakımından farklı plasenta tipleri görülüyor. Öncelikle, embriyosu kullanılacak olan canlı türünün ve nakil sonrası taşıyıcılık yapacak olan canlı türünün plasenta tipleri birbirine uygun olmalı. Plasentayı saran kan damarlarının, taşınan embriyonun besin ve oksijen gereksinimini karşılayabilecek ya da metabolik atıklarını uzaklaştırabilecek yeterlilikte olmaması, gebeliğin devamını doğrudan riske sokabilecek bir durum. Buna ek olarak, doku proteinleri arasındaki uyuşmazlık olasılığı da göz önünde tutulması gereken diğer bir koşul. Bunların dışında düşünülmesi gereken bir diğer durumsa, her iki canlının vücut büyüklükleri.

İnsan ve şempanze plasentaları birbirlerine benzerlik gösteriyor. Doku proteinleri arasındaki uyuşmazlığın da çok büyük bir sorun yaratmayacağını düşünelim. Ancak, şempanze uterusunun iç çeperini kaplayan endometriyum büyüklüğü, bir insan embriyosunun gelişimi için oldukça küçük.

Dolayısıyla da, böyle bir denemede büyük olasılıkla embriyonun sağlıklı gelişebilmesini sağlayacak metabolik gereksinimler karşılanamayacaktır. Gebeliğin belirli bir aşamasından sonra şempanzenin endometriyum dokusu işlevsel yetersizliğinin yanında boyutsal açıdan da yetersiz kalacağı için, endometriyum yapısal hasar görecektir ve gebelik (ve bir olasılıkla şempanzenin yaşamı da) sonlanacaktır.